czwartek, 4 kwietnia 2013

Tak jakoś sentymentalnie



się w mej duszy zrobiło - stąd ten wiersz o silnej kobiecie!


Portret kobiecy

Musi być do wyboru.
Zmieniać się, żeby tylko nic się nie zmieniło.
To łatwe, niemożliwe, trudne, warte próby.
Oczy ma, jeśli trzeba, raz modre, raz szare,
czarne, wesołe, bez powodu pełne łez.
Śpi z nim jak pierwsza z brzegu, jedyna na świecie.
Urodzi mu czworo dzieci, żadnych dzieci, jedno.
Naiwna, ale najlepiej doradzi.
Słaba, ale udźwignie.
Nie ma głowy na karku, to będzie ją miała.
Czyta Jaspersa i pisma kobiece.
Nie wie po co ta śrubka i zbuduje most.
Młoda, jak zwykle młoda, ciągle jeszcze młoda.
Trzyma w rękach wróbelka ze złamanym skrzydłem,
własne pieniądze na podróż daleką i długą,
tasak do mięsa, kompres i kieliszek czystej.
Dokąd tak biegnie, czy nie jest zmęczona.
Ależ nie, tylko trochę, bardzo, nic nie szkodzi.
Albo go kocha, albo się uparła.
Na dobre, na niedobre i na litość boską.

Szymborska Wisława





Pozdrawiam Wszystkich - którzy do mnie zaglądają !

12 komentarzy:

  1. Odpowiedzi
    1. Rany zarażam sentymentalizmem - nieeee. A ja naiwna myślałam że.... a tam...

      Usuń
  2. Mhm... Sama prawda. Wszystko co można o kobiecie powiedzieć w tych krótkich słowach..."Słaba, ale dźwignie"...

    OdpowiedzUsuń
  3. Odpowiedzi
    1. Cieszę się,że przeczytałaś- to jakby do Ciebie Moniko!

      Usuń
    2. Mhmm... to jakby do nas wszystkich, bo w tym wierszu jest cząstka każdej z nas :-)

      Usuń
  4. Któż jak nie Szymborska-tak prosto i przenikliwie może tyle ...Dziękuję Ci za tę chwilę refleksji w biegu!cieplutko pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Bardzo się cieszę,że czytacie, lubicie i czujecie. W to ostatnie nie mam wątpliwości!
      Pozdrawiam:))

      Usuń
  5. Sentymentalnie..., ale jakże trafnie i prawdziwie....
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. W końcu takie właśnie jesteśmy!
      Pozdrawiam:))

      Usuń